Madeira is een Portugees eiland in de Atlantische Oceaan op zo’n 1000 km van het vaste land van Portugal. Rondom Madeira liggen ook nog de eilanden Porto Santa, Ilhas Desertas en Ilhas Selvagens. Madeira is voort gekomen uit dezelfde “barst” in de aardkorst als de Canarische- en de Kaapverdische eilanden.
De hoofdstad van Madeira is de stad Funchal. Hier woont bovendien zo’n twee derde van de bevolking van Madeira. Het is met 111.892 inwoners de grootste stad van Madeira. Madeira is een betrekkelijk klein eiland. Het is zo’n 27 km breed en zo’n 57 km lang. Het is echter niet zo dat je snel van A naar B gaat. De kust bestaat grotendeels uit steile rotswanden. Het binnenland wordt gevormd door enkele hoge pieken waarvan de hoogste berg de Pico Ruivo is met z’n 1862 meter.
Het noorden van het eiland is de loefzijde van het eiland en vaak een stuk regenachtiger dan het zonnigere zuiden. Als het in het zuiden zonnig is, kun je toch op de bergen ineens in de regen en de mist lopen. Kom je dan weer op de toppen van de Pico Ruivo dan kun je zo weer in de zon staan. Madeira is een groen eiland wat betekend dat het er ook regent. Het weer is het er het hele jaar vrij constant; de temperatuur komt er zelden onder de 10 graden, maar in de zomerperiode wordt het er niet heel warm. De Levadas van Madeira brengen het regenwater van noord naar zuid en vormen zo ook een prachtig wandelnetwerk.
Madeira heeft maar enkele (aangelegde) stranden en dat maakt dat er minder toerisme is dan bijvoorbeeld op de Canarische eilanden.
Afgelopen zomer was voor ons, mijzelf, mijn vrouw en mijn jongste zoon, de eerste kennismaking met Madeira en ik moet zeggen. Het smaakt naar meer.
We hadden een apartement geboekt in Funchal en deze stad was al een aangename verrassing. Funchal en zijn directe omgeving zijn uitermate geschikt voor een echte mediterrane stedentrip. Gezellige straatjes, knusse pleinen, lekker eten, genoeg bezienswaardigheden en activiteiten om je een tijdje te vermaken.
Funchal
Een vakantie met de familie is in eerste instantie samen lekker weg zijn. Toch had ik een 3-tal wandelingen gepland en een “zonsopkomst”. Deze had ik allemaal geboekt bij de reisorganisatie. Normaal loop ik het liefst alleen maar omdat Madeira helemaal nieuw was ging ik telkens met een internationaal wandelgezelschap mee van zo’n 10 tot 15 mensen en een gids.
Het punt was ook dat de wandelingen geen rondjes waren. Ik had dus wel met een gehuurde auto naar het beginpunt kunnen rijden maar om terug te komen bij de auto was meer dan lastig geworden. Daarnaast wisten de gidsen nog een hoop te vertellen en het is altijd leuk om wat te leren. Voor de prijs hoefde je het sowieso niet te laten.
Op de 2e dag zijn we eerst met een grote bus over het eiland gereden om een indruk te krijgen van het eiland en het is een fantastische plek. Overdadig groen, steile klippen en een fantastische natuur.
De west- en noordkust
We reden langs de zuidkust naar Ponta de Pargo en vervolgens verder naar Porto Moniz alwaar we een lunch kregen aangeboden. Pal naast het restaurant lag een opmerkelijk zwembad en wel een natuurlijk zwembad in het lava. Tevens waren tussen de lavarotsen plateaus gemetseld waar je je handdoek kon neerleggen. Wij hebben het niet gezien maar als het stevig waait dan slaan de golven over de rand heen en de sensatie zit hem hierin om op de rand te gaan staan als dit gebeurt.
Een natuurlijk zwembekken bij Porto Moniz – noordkust
Vervolgens reden we verder langs de schitterende noordkust om bij Sao Vicente af te buigen naar het zuiden. Hier maakten we nog een korte stop in Rosario. Een klein stadje dat zodanig verstopt ligt achter de bergen dat het vanaf zee niet te zien is. Dit was één van de redenen om hier een nederzetting te bouwen. Piraten hadden géén idee dat hier een nederzetting lag. Vanaf hier slingerde de weg door een schitterend dal omhoog tot Boca de Encumeada. Ik had ondertussen al een aardige indruk van de bergen in deze omgeving. Kon niet wachten om de bergschoenen tevoorschijn te halen.
* Op weg terug naar Funchal via de Boca de Encumeada
Het hoogste punt van Madeira : Pico Ruivo 1842 mtr.
Dit is een inspannende wandeling van zo’n 5,5 uur en bergwandelervaring is wel op zijn plaats. Het is absoluut een aanrader voor wie van bergwandelingen houdt en zichzelf wil trakteren op de mooiste uitzichten van het eiland. Het weer kan op Madeira zomaar omslaan dus wees hier wel op voorbereid.
Tevens kan het warm zijn dus neem voldoende water mee ! Tijdens de tocht moet je regelmatig door tunnels die soms een behoorlijke lengte hebben. Een zak- of hoofdlamp is dan ook een praktisch hulpmiddel.
De route is voor het overgrote deel “beveiligd” met een railing maar deze zijn niet overal even betrouwbaar.
De wandeling start bij de op twee na hoogste berg van Madeira, op de top van Pico do Arieiro (1818m). Deze is met de auto te bereiken en dat maakt deze startplaats vrij toeristisch. Vanaf hier heb je vrij uitzicht over een aantal van de hoogtepunten van Madeira : de eilandengroep Ilhas Desertas, de hoogvlakte Paúl da Serra en natuurlijk de hoge toppen direct om Pico do Arieiro heen.
Het natte binnenland van Madeira: Paul de Serra
De letterlijke betekenis van Madeira is ‘hout’. Ondanks het feit dat Madeira veel natuur kent en groen is, zijn er niet veel grote en oude bomen overgebleven. In het verleden kapten scheepvaarders bomen voor hun schepen ed. waardoor er van de oorspronkelijke bossen weinig meer over is. Wat nog resteerd in het centrale deel van Madeira is een groot areaal aan laurierbos. Op Madeira bevindt zich namelijk het grootste laurierbos ter wereld en deze beslaat zo’n 20% van het eiland. Sommige van deze bomen zijn meer dan 800 jaar oud ! De bomen bevinden zich op Paúl da Serra, op de hellingen in het noorden van het eiland, . Omdat het laurierbos uniek is en omdat dit soort bossen langzaam maar zeker verdwijnen heeft Unesco het op de werelderfgoederenlijst geplaatst.
Ik had het “geluk” om hier te lopen in de regen. Dan is het bos op zijn mooist. Het tikken van de druppels op de bladeren en de stroompjes die zich ontwikkelen…prachtig.
De zonsopkomst vanaf de één na hoogste verheffing van Madeira
Dit is niet echt een wandeling maar meer een belevenis die we niet hadden willen missen. We werden geacht om tegen 06.00 klaar te staan om zo nog in het donker aan te komen op Pico Arieiro 1818 mtr. Het was die ochtend met 7 graden kouder dan verwacht en we waren best wel blij met de dekens die we om ons heen konden slaan. Feitelijk is het enige wat je doe : het wachten op de zon die opkomt. Maar het spel van bewegende wolken onder je en uiteindelijk de zon die doorkomt. Magnifiek. Werkelijk een niet te missen schouwspel !
